Świątynia Literatury Văn Miếu naz. także Świątynią Kultury jest jedną z kilku świątyń w Wietnamie poświęconych Konfucjuszowi, mędrcom i uczonym. Została zbudowana w roku 1070 roku za panowania cesarza Thánh Tônga z dynastii Lý. Od 1076 roku była pierwszą Akademią Cesarską kształcącą wietnamskich biurokratów, szlachtę, członków elity i rodziny królewskiej. Kilkakrotnie przebudowywana za czasów dynastii Trần (1225–1400) i kolejnych pełniła tę funkcję aż do roku 1802 gdy władcy z dynastii Nguyễn założyli nową stolicę w Huế i powołali tam nową akademię. Zajmowała powierzchnię prawie 5,5 ha na której zlokalizowano jezioro Văn, park Giám i kilka wewnętrznych dziedzińców otoczonych murem.
Do świątyni wchodziło się Wielką Bramą od której prowadziły trzy drogi. Środkowa była zarezerwowana dla władcy, lewą poruszali się mandaryni pionu administracji, a prawą mandaryni pionu wojskowości. Mandaryni na wzór chiński byli różnego szczebla urzędnikami, którzy uzyskiwali swoje stanowisko po studiach w akademii i złożeniu bardzo surowych egzaminów. Brązowy dzwon nad główną bramą pojawił się dopiero w XIX w. Mógł być używany tylko przez mnichów i sygnalizował pojawienie się w bramie bardzo ważnej osobistości. Dalej znajduje się pięć dziedzińców. Pierwsze dwa z dużą ilością drzew były miejscem odpoczynku gdzie studenci mogli oderwać się od świata zewnętrznego i oddawać kontemplacji. W bocznych murach pierwszego dziedzińca znajdują się jeszcze dwie mniejsze bramy Dai Tai i Thanh Duc.
Na drugim dziedzińcu znajduje się pawilon Khue Van wsparty na czterech białych filarach. Górna część jest w kolorze czerwonym z dwoma okrągłymi oknami i wyszukanym dachem. U sklepienia wisi brązowy dzwon używany przy specjalnych okazjach.
Przez pawilon Khue Van wchodzi się trzeci dziedziniec. Znajduje się tu studnia Thien Quang, a po obu jej stronach dwie zadaszone sale gromadzące skarby uczelni. To 116 kamiennych steli wspartych na żółwiach, które w 1484 roku ufundował cesarz Lê Thánh Tông. Do dziś pozostały 82 stele, na których wyryto nazwiska i miejsca urodzenia 1307 absolwentów 82 trzyletnich egzaminów królewskich. W latach 1442–1779 osiemdziesiąt jeden egzaminów odbyło się za czasów dynastii Lê, a jeden za dynastii Mạc.
Czwarty dziedziniec pełnił funkcję ceremonialną. Są tu dwie sale, których pierwotnym celem było umieszczenie ołtarzy siedemdziesięciu dwóch najbardziej uhonorowanych uczniów Konfucjusza i Chu Văn An – rektora Akademii Cesarskiej. Ostatecznie po bokach Konfucjusza znaleźli miejsce tylko czterej najbliżsi uczniowie: Yanhui, Zengshen, Zisi i Mencius.
Piąty dziedziniec pojawił w roku 1076 za cesarza Ly Nhan Tonga gdy świątynia stała się akademią. W 1236 roku akademia została powiększona i nazwana Quoc Tu Vien, a później Quoc Học Vien. Tu między innymi znajdowały się akademiki dla studentów. Dziedziniec ten został niemal doszczętnie zniszczony przez wojsko francuskie w roku 1946. To, co dziś możemy oglądać jest tylko częściową rekonstrukcją. Postawiono więc kilka budynków oraz dzwonnicę i bęben. Ten ostatni ma objętość 10 m3 i waży 700 kg. Przed głównym budynkiem organizowane są ceremonie ku czci uczonych, odbywają się sesje naukowe i wydarzenia kulturalne.
Jedną z ciekawostek świątyni jest fakt, że możemy tu spotkać wszystkie cztery święte zwierzęta występujące w wietnamskich wierzeniach. Są to: smok, jednorożec, feniks i żółw symbolizujące moc, intelekt, długowieczność, szlachetność i szczęście.
Na koniec spotkania z Hanoi odbędziemy relaksujący spacer tradycyjną rikszą po Starej Dzielnicy nazywanej też dzielnicą 36 Ulic. Nazwa ta wywodzi się od 36 cechów rzemieślniczych jakie powstały w Hanoi. Każdy z cechów niejako władał jedną ulicą, na której sprzedawane były wyroby związane z jego specjalnością. Chociaż dziś nie jest to ścisłą regułą tradycja i nazewnictwo ulic zachowały się. Każda nazwa ulicy zaczyna się od słowa Hang oznaczającego wyrób, towar. Drugi człon dokładnie go precyzuje. Będzie więc Hang Tre – ulica Bambusowa, Hang Bac – ulica Srebrna, Hang Gai – ulica Jedwabna, Hang Buom – ulica Żaglowa czy Hang Ma – ulica Wotywnego Papieru. Jak wygląda życie na tych uliczkach i co można tam spotkać zobaczcie sami.
Następnym etapem naszej podróży będzie Hue – miasto, które w latach 1802 – 1945, za panowania dynastii Nguyen, było stolicą Wietnamu. Dzieli nas od niego prawie 700 km więc po raz drugi skorzystamy z wewnętrznych połączeń lotniczych i mam nadzieję, że bez niespodzianek.
